Yağmuru Öpüyorum Şiiri - İrfan Kaya

Mitolojiden süzülen
Tılsımlı bir ressamın
İnce beyaz parmaklarından
Boşlukta yarım kalmış
Dört yaşında bir çocuk efsanesi

Yağmuru öpüyorum
Rüzgârlı tepelerin ağlamaklı yanaklarından
Ressamın kanına karışan iksir oluyor çocukluğum
Derimi kazıyıp sahte kalıntılardan
Dört yaşıma geri dönüyorum

Uzak bir gezegenin yirmi sekizinci dönüşü
Damlalara karışıyor gözyaşlarım
Yağmuru öpüyorum
Ilık bir güzü koparıp dalından
Soğuk kışa bırakıyorum

Tarih öncesi bir kitabenin
Sisli yazıtlarında
“gamze değil bu
Teslimiyetin mahzun tebessümü”
Hıçkırıkla yüz üstüne çıkarıp mahremiyeti
Yağmuru öpüyorum

Parmaklıkları seyrediyorum mahzenlerin tavanlarından
Avuçlarımla uzanıp lacivert gökyüzüne
Umudumu seyrediyorum dualarımdan
Soyunup benliğimi ortalık yere
Yağmuru öpüyorum
…..………………….

18.11.2004