yağmurdan kaçmak istercesine,
bazen bir otobüs durağında
beklerken yakalanırsın ona..
ıslanırsın..
kaçtıkça hem de..
kaçtıkça ıslanır,
ıslandıkca kaçarsın..
kaçtığın için değil;
aslında
ıslanman gerektiği için ıslanırsın..
ne yani,
ıslanıyorsun diye yağmasın mı!
yağacak tabii..
yağmur berekettir..
yağsın yağmur;
sırılsıklam ol!
ıslan, yeniden kurursun..
sonra
yine yağmur başlar;
başlasın,
yine kaçarsın.
kaçtıkca ıslanırsın yine..
herkes ıslanır..
yağmurda ıslanmak da güzeldir..
biriyle ıslanmak
daha da özeldir..
ama önemli olan,
ıslandıkdan sonra
kiminle kuruyacağını bilmektir..
herkes herkesle ıslanır..
lakin herkes herkesle kuruyamaz..
..
şimdi yağmur var bu şehirde;
kuruyacaksak
gel beraber ıslanalım..
30.10.2014
Eyüp GerginKayıt Tarihi : 1.11.2014 10:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!