Yağmurlu Zamanlar Şiiri - Ömer Fazıl Bu

Toprağın hasreti gırtlağa dayanmıştı
Ancak, gelmemişti hala Onun zamanı
Daha çok eller açılmalıydı, daha çok diller duaya dönmeliydi
Zamanı gelmeyen doğmuyordu ve açmıyordu istenmeyen

Ve birgün bulutlar sıraya durdu
Havayı, çatlayan gök kasveti sardı
Eller son kez Yaradana açıldı, diller son AMİN'i dedi
Geldi zamanı geldi, son damla toprağı, toprak damlayı heyecanla karşıladı

Ve düştü, bir daha bir daha
Her düşen yağmur damlası can verdi
Toprağa, yeşile ve her bir şeye
Hasret bitti, toprak ve yağmur halvete erdi

Tek tek düştü, sağnak indi
Hep düştü damlası ama kaldı bulutlarda tortusu
Ve toprağa olan rüyası, sevdası
Yağmur sevdi işte, en çok neyi mi?
Yağmurlu zamanları...(Toprak ve Yağmurun kavuşması)