Yağmurlu Veda Şiiri - Ersin Çakmak

Kimsesiz kaldım bu sokak ortasında,
Aklımda eskilerden eser yok,
Gök iniyor yere,
Yağmur iliklerimde,
Ben ağlıyorum…

Lambalar sönük,
Yüreğim sokaktan daha karanlık,
Ve yaşamaya dair bir şey gelmez aklıma,
Kimseye dert yanamam kendime bile,
Garip bir intihar isteği, iç çekişlerimde…

Rüzgâr yaprakları saklar koynunda,
Ayaklarımı hissetmiyorum bile,
Ellerim de o kocaman boşluğun,
Gözlerimde kan, damlacıkları,
Gök iniyor yere,
Yağmur iliklerimde,
Ve ben ağlıyorum.

Son bir bakış beklide, buğulu,
Son bir dokunuş,
Son bir istek, umutsuz
Kalmalıyım burada böylece,
Kimsesiz, yalnız ve de mutsuz,
Artık son nokta, görüyorum,
Baba yadigârı elimde,
Ve ben gidiyorum…