Yağmurlu Şiir Şiiri - Virata Fafnir

Bir yağmur bulutuydu yağdı geçti
Yapraklar gibi saçlarım ardında esinti
Kulaklar suların intiharına şahit
Ayakaltında havlıyor birkaç it

Kafamdan duman temiz göğe
Karanlığını bulutun zannedecekler
Gök kendini her daim temizler
Düşüncelerimi yitirdim birikintiye

Hislerimi kaçtı sandım gök maviye
Giyinmiş gelmişler beyaz bir elbise
Derdine bakayım tüküreyim de
Gel bir an önce artık kendine
Diyor kargaların karaları
Desinler, kendi kararları

Bilmiyorlar yorgunum yoruldum
Dertli olmak artık büyük çaba anladım
Düşünmek hele ki ufak mikropları
Ufak mikrop deme, kimler nasıl hastalandı

Çenem düşüyor parmaklarım üşüyor
Şakaklarımda uzunca bir kas ağrısı
Dizlerimi nereye istersen oraya yor
Başladı sokak kaldırımların sızıntısı

Parça parça duruyor bulutlar gökte
Kaça kaça düşüyorum uçurum öteye
Gülümsüyor bana en haşin sevgiler bile
Anlamsız bakmakla mükellef sözlere

Yağmur dumandan kaçtı yorgun düşüp duruyor
Havlamalarını yitirdi kendileri mikrop sokağına bakarak