Yağmurlu Şehrin Hiç Islanmayan Adamı

YAĞMURLU ŞEHRİN HİÇ ISLANMAYAN ADAMI

Yağmur yumuşatır insanın yüreğini
Benim memleketimde her gün yağmur yağardı
Her gün ıslanırdı saçlarım
Sen,hiç ıslanmazdın
Her yağmurda kaçardın yanımdan
Çocuktun,çocuk gibi sakınırdın damlalardan

Bugünlerin o günlerden kaldı üstüne

Gözlerin de hiç ıslanmadı senin
Yağmur değmedi ki hiç yüreğine
Sen her yağmurda kaçardın
Ben seni hiç kovalamazdım

Kendi haline bıraktım seni

Sen benim memleketimin yumuşak yağmurlarından
Kaçarken
Başka memleketlerde kapılacağın
Fırtınaların hezimetiyle kavrulacaksın
Yağmurlarda yürümeyi hiç bilmediğinden
Ayağın sulara takılacak
Sırılsıklam olacaksın ıslaklığın çetrefilinde
Düşeceksin ağlayacaksın
Hiç ıslanmamış gözlerin yaşlarla yanacak

Bense uzaktan seyredeceğim

Korkma elinden tutacak kadar merhametliyim
Çünkü yağmurlu şehrin yağmurlarıyla ıslanırdı benim yüreğim
Sen hep kaçardın

Hadi yine kaç şimdi
Yağmurlu şehrin küçük çocuğu
Ben o yağmurlarda büyüdüm

O yağmurlarda ıslandı benim yüreğim
Sen o yağmurlarda susuz büyüdün

Şimdi bir ömür susuzluğa mahkumsun