Yel aldı yaprakları savurup duyguların kuytu yalnızlığına sürükledi...
Gök, mavi şapkasını çıkarıp aydınlıktan siyah mateme büründü...
Kaybetmenin dayanılmazlığını kusmaktı onunki..,toprak yarinin bağrına inerken.
Topraksa bekleyişlerin en derininden hasret acısını çekerek bekliyordu..
Birden dört yanım hatta her yanım sessizlik senfonisinde ara es leri verirken..
Nefesimi duyuyordum,soluklarımın durak zamanlarında kendimi dinlerken..
Birden yok oldu..
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta