Yağmurlu Gecenin Duyguları

Yel aldı yaprakları savurup duyguların kuytu yalnızlığına sürükledi...
Gök, mavi şapkasını çıkarıp aydınlıktan siyah mateme büründü...
Kaybetmenin dayanılmazlığını kusmaktı onunki..,toprak yarinin bağrına inerken.
Topraksa bekleyişlerin en derininden hasret acısını çekerek bekliyordu..
Birden dört yanım hatta her yanım sessizlik senfonisinde ara es leri verirken..
Nefesimi duyuyordum,soluklarımın durak zamanlarında kendimi dinlerken..
Birden yok oldu..
Tüm ızdıraplar,kederler,hatta sevinçler bile anlamsızlaştığı derinliklerde yiterken..
Şimdi sadece ben vardım,garip bir uykusuzluk,,kayıp düşler ve soyunuk yalnızlığım..
Ortada kalmıştım,yalın çıplak ve özlemsizdim....
Çocuk şarkıları ruhumda seslendi her damlanın düşmesinde..
Elimde kalan geçmişimin sorguları her damlada eriyip toprağın derinliğine akıyordu..
Düşünceler dar bir geçitte sıkışıp bir kez daha anlamlarını buluyordu..
Dışarıda yağmur yağarken,yüreğime ıslak özlemlerim ve kaybolan sen yağıyordun..
Ne zordu şimdi üçünüzü birden taşımak…
Yüreğimin sesi ile yağmurun sesi birleşince,sadece senin sesinde kayboluyordum..
Yağmurda kaybettiğim seni tekrar yağmurla bulmuştum..
Daha güzel,daha sade ve daha eşsiz olarak