Yağmurlu Gecelere Şiiri - Metin Bahri

Yaşlı adımlarla yürüyoruz kalın sokaklarda,
Yağmur, şakaklarımızı ıslatıyor belli belirsiz.
Anılar, sanki birer ölüm çığlığıymış gibi,
Başka türlü kokuyor.
Ellerim anlatıyor tüm olanları,
Oysa sadece ağzımdan dökülenleri duyuyor.
Gözlerim haykırıyor her anıyı,
Oysa sadece örtük kelimelerle yetiniyor.
Ezile ezile atıyorum adımlarımı,
Acı çeker gibi anlatıyorum tüm olanları,
Bacaklarıma yalvarıyorum,
İstemedikleri bir geleceğe sokuyorum onları.

Konuşuyorum yine.
Ne kadar anlaşılıyorum peki?

Bir çıkarabilsem diyorum,
Ruhuma ulaşmış keder yağmurlarını.
Bir süpürebilsem,
Örtüp barındırdığım ölüm tozlarını.
Yağmur diniyor yavaş yavaş,
Artık sadece yüreğime yağıyor.
Son sözlerim dökülürken ağzımdan;
Asıl yaşantılar yüreğimde bir giz hâlâ
Uzunca bir müddet sığınacak bu kirli dünyadan.

Ne kaybederdi dünya, benim de kirlerimi temizlese?
Ne kazanırdı dünya, usulca yol gösterse yüreğime?