Yağmurlu Bir Sonbahar Sabahı

Sisler örter tepeleri, yapraklar dökülür,
Gökten inen yağmur, kalbimi sular.
Hüzünlü bir melodi, rüzgârın fısıltısı,
Sonbaharın geldiğini bildirir bu sessiz sis.

Yaşlı çınarın altında, tek başıma oturmuşum,
Geçmişe dönüyorum, anılarım canlanmış.
Her damla yağmur, bir gözyaşı gibidir sanki,
Yüreğimde derin yaralar, açılmış sanki.

Koyu renk bulutlar, gökyüzünü kaplamış,
Güneşin nuru, yerini karanlığa bırakmış.
Hüzünlü bir manzara, içimi burkuyor,
Yağmurlu bir sonbahar sabahı, beni yoruyor.

Nereye gitsem, ne yapsam, bir çare yok,
Bu hüzünlü mevsim, kalbimi yokluyor.
Belki de bu yağmur, ruhumu temizliyor,
Yeni bir başlangıç için, beni hazırlıyor.

Yağmur dindiğinde, gökkuşağı çıkacak mı dersiniz?
Bu hüzünlü günlerin ardından, bir sevinç gelecek mi dersiniz?
Belki de umut etmek gerek, hayata tutunmak gerek,
Bu yağmurlu sonbahar sabahında bile, gülümsemek gerek.