Yağmurlu Bir Gündü Şiiri - Emrah Kurt

Temmuzun on üçüydü ve yağmurlu bir gündü
Yeni yeni duygular yaşamak telaşındaydım
Yağmur beni sürüklemişti bende onu ardımdan
Ümidim olmasa da daha yolun başındaydım

Ilk defa benim için birisi yağmurda ıslanmışdı
Vefaydı, anlayışdı, tahammüldü her adımı
Bilseydi hislerimin damlalara karıştığını
Söylemek isterken ona en saf aşkımı

Yağmurlu bir gündü öldüğümdü
Gözlerindi bu macerayı başlatan
Gözlerindi beni özleminde kışlatan
Yağmurlu bir gündü huzur toprağa gömüldü

Ilk yakan sen olsan da yalnızlık sigaramı
Derdimi çözemezdin, saramazdın yaramı
Diyorsun unut beni, anma sakın adımı
Hangi güneş kurutur ki sana akan gözyaşımı

Söyledim, yarım ağızda olsa dedim işte
Ya el alem olup çok uzağından geçersin
Yada bu diyardan benimle beraber göçersin
Dedin umut yarına, umut yarına kalsa ki ne

Sen bana mı emanettin yoksa ki ben sana mı
Utangaçtık, ürkektik göz göze gelemedik
Bu yenilgi söyle gülüm akıp giden zamana mı
Tebessümler yapmacık hep, neden hiç gülemedik

Söyle gülüm çekinme, yanında hırsız gibiyim
Sanki başkasının olan kalbini çalmak niyetim
Gözünde de galiba hayırsızın biriyim
Canımı sıktın de gari çekip gideyim

Yok diyorsun kurtulmalıyız bu sevdadan
Çık diyorsun bana çekilmen gerek aradan
Bir yüreğim var ki ölene değin aşığın
Kessem de ümidi senden kesemem ki Mevla'dan

Yağmurdu yağan sırtıma aşkındı akan kalbime
Hayatımın en masalsı ve tuhaf günündeydim
Her ne kadar istesemde değsin elin elime
Kusurumu görmezden gel ben seni kalpten sevdim

Senin sevdan varya gülüm geçmişimi tümden sildi
Yağmurda ıslanmaksa hiç bu kadar güzel değildi
Bilmiyorum kaderimde senin kadar kim sevildi
Çıkmazdayım dedin bana başım önüme eğildi

Yağmur yağıyordu titriyordu kaldırım
Haylim adımlarında ezilmişti baharım
Damlalara karışırken gözyaşlarım
Kalbine emanet sevdam kaldı yarım

Yol senin yolun gülüm, gün senin günün
Her halinden belli unutmaya yürüdüğün
Tek harcanmışı benim bu yağmurlu ıslak günün
Umurundamı ki ardın sıra kalbimi sürüdüğün.
13.07.2002/ Denizli