Yağmur yüzüme yüzüme vururken ne garip seyler hissediyorum.
Yere düşen her damlada senin kokunu içime çekerek geçmişe dalıyorum.
Kum tanelerinin üzerine düşen küçük damlacıklar senin serinliğinde.
Yarı ıslanmış kumsalı senin resmin diye izliyorum.
Kumların beyazlığını güzelliğin sanarak onlara dokunuyorum.
Tenteli hasır koltuk, arasında, uçuşan martıların sesleriyle irkiliyorum.
Kimi bembeyaz renkte kimisi alaca
bulaca...
Hepsi de kumsaldaki resimini fircaliyorlar beni
kıskandırırcasına
Denize dalıp çılgın uçuçlarla selam getiriyorlar senden bana...
Sonra da mavinin sonsuzluğunda uçup gidiyorlar çığlık atarak çok uzaklara...
24.08.2020
Gülay Özdemir
Kayıt Tarihi : 26.8.2020 21:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir Yorum:Gülay ÖZDEMİR Video Tasarım:Ali TURGUT https://youtu.be/cUuQ2k23tfs?si=hvqUJuHZ4e6XNKZ7
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!