Yağmurlu Bir Gün Şiiri - Mesut Karaca

Yağmurlu bir günün üstüme çöken ağırlığıyla,
Düştüm yollara.
Vakit ayrılık vakti değildi belki.
Biliyor ve anlıyordum kitek çare;
Yollara anlatmaktı derdini.
Mecnun çöllere biz yollara.
Söz aynı söz, ağıt aynı ağıt ve aşk...

Yağmur! uğruna yağan bir damla da ben olsaydım.
ıslatsaydım sevgilinin saçlarını.
Dokuna bilseydim ona,
Anlata bilseydim neden böyle hüzünle yağdığımı.
Yokluğunun ne büyük keder olduğunu.
Yağmur olup ıslatmak sevgiliyi ve serpilmek dört bir yanına.
Hem de delicesine.
Boşalır gibi bardaktan ve iner gibi bulutlar yere.
Yağmur!
Yağsaydım ve güzün açan güller,
Seherde doğan güneş gibi ışık saçsaydım ona.
Alnına konup, süzülseydim yanaklarından kalbine.
Belki...