Yağmurlu bir Gün... Şiiri - Aylin Boğa

Penceremden sırılsıklam kuşlar geçti,
Kırık dünyalar kanatlarında.
Ve insanlar,
Eski yağmurların hüzünlü kokusu
Şemsiyelerinin kumaşlarında.
O insanlar ki, nemli senaryoları ellerinde
Farklı farklı iç yalnızlıklarının mürekkebi akmış yerlerde.
Öksüz anılar üstüne konuşuyordum bense o sırada kendimle.
Yorgun hayat hikayemi
Temize geçiyordum,
Hiç Yayınlanmamış Roman adıyla.
Temiz bir yağmur yağıyordu
Kediler, ıslak kuytularda,
Yeni yaşanacaklar, müphem kavşaklarda.
Yollar ayak bileklerime dolanıyordu.
Tüm yüzler karanlık,
Tanımıyordum en yakınlarımı.
Yaralarımı açmışlar damlıyordu taze kanlarım.
Bedenime elimi tut diye uzatıyordum gene
Dizlerim yokolmuşdu tüm yeni dirilişlerimde.
Aydınlık düşüncelerim, saklıdır pes etmeyişlerimde.
Affedişlerim bol tüm insanları geride bırakıyordum.
Ellerim el yordamlarını yitirmişti.
İçten, doğal, gerçek olmayan herşeye alerjim vardı
Öksürüyordum ta ciğerlerimden...
Bildik ama yabancıydı geçtiğim yollar.
Ve yağmur gibi akan iki mavi gözüm
Hüzün var buaralar hep hüzün.
Aklıma neden gelir şimdi palmiyelerin o eğilişi uzak imbatlarda.
Martı çığlıkları karıştırır aklımı
Yağmur kokusu ruhumda
Harmanlanmış çocuksu neşeli iç şarkılarımla.

Aylin Boğa
14 haziran 2020