Yağmurlu Bir Göz Şiiri - Mücahit Karaçınar

Yağmurlar kuru toprakları öper
Ve gözlerin o yağmurun eşidir
Gözlerin acıyı öperken ıslak
Bir dize şiir okurken yalnızlaşır

Yağmurlar düşerken düşkündür
Issız bir tohumun menbaına
İnsan düşerken yalnız, kalkarken bütünleşir
Bir insanın kollarında

Ne sulu bir göz nede düşen bir yağmur
Kitaplar kadar kaldıramadı beni bu dünyada
Belki de uzak kalmalıyız insanlardan
Yağmura yakın gözden uzak