Yağmurlu Bir Akşam Şiiri - Neşe Fidan

Yağmurlu bir akşam,
Penceremin önünde yağmurun kışını izliyordum,
Gökyüzü öylesine öfkeli ve hüzünlüydü ki,
Gözyaşları nafile olup şimşek sesleriyle,
Etrafa yüreğindeki ateşi savuruyordu,
Gökyüzünün halini kendime benzettim,
Çünkü; bende gökyüzü gibi öfkeli ve hüzünlüydüm,
O an tek dostumun gözkyüzü olduğunu gördüm,
Penceremi açtım, elime yağmur damlacıkları dokunup kaçıyordu,
Sanki bana bişeyler anlatmaya çalışıyordu,
Tam o sırada şimşek mahallenin başına düştü,
Ceketimi omuzuma alıp hızla dışarıya fırladım,
Şimşeğin düştüğü yer bir gül ağacıydı,
Ve gü ağacını ikiye ayırmıştı,
Belliydi ki öfkesinin tüm sebebi güllerdi,
Aralarındaki hikayeyi bilmesemde,
Gökyüzü kızgındı var gücüyle güle...
Gül son nefesini verirken bana şöyle dedi;
Ben güzelliğimi gökyüzünden alıyordum,
Gökyüzü benim bütün ihtiyacımı karşılık beklemeden karşıladı,
Benden beklediği tek şey açılmamdı,
Gökyüzünün bana sunduğu güzelliğimi sergilememdi,
Ben inat edip açmadım içime kapandım,
Bana olan öfkesi buydu ve ben bunu hakettim,
Diyerek son nefesini verdi gül,
Yağmurlu bir akşamda.