YaĞMuRLaRı YoLDaŞ EYLE De GeL..!

Yine yokluğunun elbisesi üzerimde,
Yine yalnızlığın ayak sesleri peşimde.
Paramparça ettiğin sevda izimde,
Yine suskunum yalan güneşinde...

Gitti geldi yüreğim kavruk mevsimlerinde...
Öksüz sevgimle yürünmez dikenliklerinde...

Martıların feryadımdan kanatları düşmüş...
El ele gezen aşıklar yok, herbiri berduş...

Yarı duygularım, hoyrat mahkemelerinde...
Yarı duygularım, cellat mekanlarında...

Şimdi yitik yüreğim loş ve ıslak kaldırımlarda...
Şimdi bitik sevgim, sallandı sallanacak darağacında...
Ömrümün ipi, dokunmaya kıyamadığım ellerinde...
Aşkımızın ateşiyle donanmış sandalye emrinde...
Yalnızca iki seçenek var önünde...
Ya ipi çekeceksin,
Ya sandalyeyi iteceksin...
Bu uğruna heba ettiğim can,
Söyleyeceğin son sözünde.
Ya göndereceksin en acı şekilde...
Ya seveceksin en tatlı biçimde...

Sen bir sevmeyi deneyemedin ya!
Sen bir özlemeyi beceremedin ya!

Dualara dört elle sarılsın bulutlar...
Aydınlığa şevkle sarılsın yıldızlar...
Gecelerimi üşüten hatıralar..
Ne acılar verdiniz, bir bilseniz daha neler...

Umutların son halkasında yaşadım ya,
Ha koptum, ha koparılacam diye diye...
Doğru dürüst nefes alamadım, kıvrandım ya...
Bu ateşten sevdam, iflah etmez artık...
Bu güneşten de yakıcı sevdam gülmez artık...

Uzun zamandır uğramamışsın bu sahillere,
Silinmiş kumsaldaki ayak izlerin...
Uzun zamandır dokunmamışsın çiçeklere
Kokmaz artık sana karanfillerin.
Çınlamaz göklerde artık sesin.

Ben sevdamızın mahşerinde,
Beklemeye niyetliyim seni,
Nasılsa geleceksin bundan adım gibi eminim...
Nasılsa sevmeyi de öğreneceksin birgün.
Aşkınla ıslandığım yağmurlar,
Elbet birgün sürükleyecek seni bana.

Ben müsadenle gidiyorum...
Sende tezelden doldurur da vadeni,
Koşarak ardım sıra gel!
Biliyorum, yokluğumda varlığımı farkedeceksin..

Gelirken ellerinde bir buket karanfil olsun,
Birlikte aşkımızın temelini attığımız
Çağlayan bahçelerinden usulca koparıver.

Yaşamdan da al alacağını...
Gözün sakın ola arkanda kalmasın..
Günahsız ve sevmeyi öğrenmiş halde,
Yağmurları yoldaş eyle de gel...