Yağmurları Beklerken! .. Şiiri - İsa Yılmaz

yağmur, kirli aşklardan
arındırır mısın beni
yere inen meleklerle
göğe kaldırır mısın yüreğimi

yağmur, bin yıllık acılarım var
yanan ciğerlerime su serper misin
pişmanlıklarım dağlar yükü
keşkelerimden azad eder misin beni

yağmur, vicdanımın zindanlarından
gecelerin karanlıklarından
gündüzlerin yalnızlıklarından
mutsuzlukların kollarından
çekip alırmısın beni

yağmur, damlalarınla yıka beni
adım adım gecenin karanlığına
yürüyorum ıslak yalnızlıklara
cam kırıkları karışmış damarlarıma
zaman ve kan dolaştıkça içimde
acılar dağlıyor ruhsal yaralarımı
bıktım yeryüzünün kısır döngüsünden
beni koynuna alıp denizlere taşır mısın yağmur

oysa bir gece yarısı üşütüyorsun beni
buz gibi doluyorsun içime
insanlara benzediğini biliyor musun
ah yağmur, sen de onlar gibisin
yüreğimin sesini hiç duymayacaksın
ve ben hiç haykırmayacağım dileklerimi sana
suskun bir hayalet gibiyim
kalbimle konuşurum ben, yağmur
sessizliğin kalp atışlarını duyabilir misin
bu şiir sessizliğe ve yalnızlığa yazılmıştır
dostluğunu bulutlar gittikten sonra da
mavi gökler altında benimle paylaşır mısın yağmur
imkansızı istediğimi düşünüyorsun
gerçek dostlar imkansızı başarmaz mı yağmur
bulutlar, sen, ben ve Meri
oysa son ki yok artık, yağmur
ah yağmur giderken onu da kalbimden söker misin
imkansız bekleyişlerden usandım
beni affeder misin yağmur...