Yağmur yürekli insanları severim,
Kâh âsî, kâh mağrurdurlar.
Kelamlar misali,
Geldiği yüreğin gizemini,
Gittiği kalbe taşırlar...
O gönül yolculuğunun sarhoşluğunu
Derin bir iç çekişte yaşarlar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta