Yağmurlar Yağıyor Yâr Şiiri - Zehra Atasoy

Yağmurlar yağıyor yar, yağmurlar
Fırtınalı tufanlı yağmurlar
Çöküyor duvarlarım, çöküyor umutlarım
Çöküyor yarınlarım
Bir uçurumun ortasına göçüyorum
Bir güvercinin kanadından düşüyorum
Kumrular süzülüyor yanı başımdan
Ve ben onlara özeniyorum

Duymak istediğim sözler uçuşuyor havada
Siyah beyaz renklere bürünmüş
Elimi uzatınca kum tanesine dönüyor
Kayıyor parmaklarımın arasından
Sıcak bir cümle eriyor dilimin uçunda
İsyanlar dolanıyor etrafımda
Uçuk bir geceye soyunuyor güneş
Ve ben zindanlarda bitiyorum

Yağmurlar yağıyor yar, yağmurlar
Her damlası sele dönüşüyor
Bir umarsız buzulların ortasında
Bir avuç ateşe muhtaç
Ya da korlar ortasında bir kalıp buza aç
Ve ben ateşler içinde üşüyorum

Göçüyorum yar, göçüyorum
Benliğimi kaybettiğim o yerde
Kendim diye seni tutuyorum
Seni içimde çoğaltırken
Ben bitiyorum

Yağmurlar yağıyor yar, yağmur
Tuzlu asitli yağmurlar
Dirhem dirhem işliyor tenime
Her düştüğü yerde oluk açıyor
Kanıyor yüreğim, yanıyor düşlerim
Canım çok acıyor
Sineme düşmüş korlu bir ateş
Ve ben ılık ılık eriyorum

Yağmurlar yağıyor yar, yağmurlar
Sel oluyor, nehir oluyor, göl oluyor
Alıp götürüyor bendeki seni
Alıp götürüyor bendeki beni
Ve ben fırtınanın önünde sürükleniyorum

Yorgunum yar, çok yorgunum
Teslimiyet denizine bıraktım kendimi
Karanlık bir koydan sessizce süzülüyorum.
Gidiyorum yar gidiyorum
Kendimden gidiyorum,
Senden gidiyorum
Yaşamdan gidiyorum
Bir cenazeye meyilli şimdi benliğim
Ve ben suskunluğunda ölüyorum

Yağmurlar yağıyor yar, yağmurlar
Fırtınalı tufanlı yağmurlar
Mezar taşımı yıkıyor, toprağımı sürüklüyor
Ve ben kefensiz çırılçıplak ortada kalıyorum

16/11/11