Yağmurlar Yağdı Şiiri - Banu Doğan

Bak, yağmurlar yağdı.
Pencerenin kenarına oturmuş, damlaların camda bıraktığı izleri izliyorum.
Her damla, kendi hikayesini anlatıyor.
Şehrin gürültüsü, yağmurun sesiyle karışmış, sokaklar ıslak ve parıldıyor.
Yağmurun serinliği, içimde bir huzur dalgası yaratıyor.

Yağmurlar yağdı, ve ben düşündüm...
Eskiden birlikte izlediğimiz yağmurları hatırladım. Seninle yan yana oturur, yağmurun ritmine kulak verirdik.
O anlarda dünya durur, sadece biz ve yağmur kalırdı.
Her damla, bizi biraz daha birbirimize bağlardı. Şimdi ise, yalnızım.
Yağmurun sesi hala güzel, ama eksik bir şey var. Senin sesin, senin varlığın.

Yağmurlar yağdı, ve ben seni düşündüm.
Neden böyle oldu?
Neden bu kadar uzaklaştık?
Yağmurun her damlası, içimdeki boşluğu biraz daha derinleştiriyor.
Dışarıda sular birikiyor, yollar göle dönüyor. İçimde ise, anılar birikiyor, duygular sel olup akıyor.

Bak, yağmurlar yağdı.
Sokaklar sessiz, insanlar evlerine çekilmiş. Herkes kendi dünyasında, kendi hikayesinde kaybolmuş.
Ben de kendi içime döndüm.
Yağmurun her damlası, beni geçmişe, seninle geçirdiğimiz o güzel günlere götürüyor.
Ama o günler geri gelmeyecek biliyorum.

Yağmurlar yağdı, ve ben geleceği düşündüm. Belki bir gün, yine birlikte yağmuru izleriz.
Belki bir gün, o eski günlerin huzurunu yeniden buluruz.
Yağmurun altında yürür, ıslanır ve kahkahalar atarız.
Belki bir gün, yağmur yine bizi bir araya getirir.

Ama şimdilik, bak yağmurlar yağdı.
Ben burada, pencerenin kenarında, seninle olan anılarımla baş başayım.
Yağmurun sesiyle avunuyor, içimdeki özlemi dindirmeye çalışıyorum.
Her damla, biraz daha sabır, biraz daha umut getiriyor.
Bak, yağmurlar yağdı. Ve ben hala buradayım, seni bekliyorum.