Yağmurlar Konuşmaz Şiiri - Eray Bayındır

Şubatın on dördü bugün.
Sevgililerin günüymüş sevgilim.
Bizim günümüzmüş.
Bütün gün sordular ne bu mutluluk diye.
Bilmiyorlar, ben tüm gün seninleydim.
Sen de bilmiyordun sanırım.
Bilseydin bir yabancı gibi bakmazdın bana.
Bilseydin ellerimde olurdu ellerin.
Tıpkı hayalimdeki hayalin gibi.

Yağmur yağıyor yine, yıkanıyor sokaklar.
Gittiğin güne ne çok benziyor.
Belki de gitmene izin verdiğimden ağlıyordur gökyüzü.
Ya da belki onun da derdi, sana dokunamayışıdır.
Belki bir damlası bile esmer tenine düşüp kalbine dokunur diye umuyordur.
Bir şeyler anlatmaya çalışıyordur belki.

…

Kimi kandırıyorum?
Yağmurlar konuşmaz!
Yağmurlar hissetmez!
Aslında senden başka her şey cansızdır şu alemde.

Fakat benim şu ince sızım yok mu,
Her fırsatta fısıldar bana.

Yer gök seni konuşurmuş güya.
Yer gök inlermiş sen diye.
Haksız da sayılmaz düşününce.
Zira küçük dünyamda,
Her şey sensin fikrimce.