Yüreğimdeki onca kalabalığa inat yalnızım. Meğer ne kadarda biriktirmişim seni. Sense gittin sandın oysa kalmıştın. Giden sadece bedenin gözlerindi. Yüreğin bende nefes almalarında bende kalmıştı. Bende büyük bir yalnızlığın içınde.
Gecelerim, gözlerimin karasında şimdi. Sana susayışlarımı, gözlerimden dökülen yaşlarla gidermekteyim. Dur diyemiyorum gözyaşlarıma aslında istemiyorumda. Yüreğimdeki sağanakların ortaya çıkıvermesi onlar, içimdeki yangının söndürülmesi için senin bana bıraktığın hüzün hediyesi.
Yağmur yağıyor yine. Birden bire başlayan sağanaklar, acıtıyor yüreğimin herbir köşesini. Senle böyle birgünde buluşmuştuk son olarak. Yine yağmur yağıyordu. Sen gitmelerdeydin bense damla damla erimelerde. Yüzüme vuran her damlanın beni erittiğini görmüyordun bile.
Bir sevda daha yağmur oluyordu. Akıp giden damlalarla oyunlarını oynuyordu, senle ikimizde bitişi oynuyorduk beraberce. Oyuncular iyi ayarlanmıştı, oyunun sonu hüzünlü bitmeliydi, sonu olmıyan senaryonun dizelerini oynuyorduk, zorda olsa. Kendine iyi bak demiştin, sensiz kendieme bakabilmeyi öğrenmemiştim ki, iyi bakayım yapamazdım ki.
Umutlarım kalmıştı geriye, yaşamak isteyipte yaşayamadığım. Sen yüreğimde yüreğim ellerimde sesizliğin çığlıklarını atmakta şimdi. Yüreğimde sensin bedenimde. Yağmurlar ülkesindeyim şimdi. Ahh biraz anlayabiseydin seni istemelerimi, anlatamadıklarımı. Sana yağmurları yolladım, dinle yağmurların sesini, yağmurlar anlatsın sana sensizliğimi.
Nermin Aydın
12/13/2007
Kayıt Tarihi : 7.9.2010 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!