Dostların nazarla delip geçtiler
Ocakta kor iken pişmiştin soya
Savrulunca küller birer hiçtiler
Menzile kaçmıştın doğarken aya
.
Geçmişe mezar kaz çiçek tozundan
Tomurlar açılsın senin özünden
Denizler tutuşsun sevda közünden
Mehtapta kanarken sessizce koya
.
Umudu ekerek yeni yaşam kur
Aşkınla sevgini toprağa savur
Kökten çiçeklere renklenince, dur
Teninde örsünler cennetten oya
.
Yağmurlar açtıran gizemli kadın
Güneşten renkleri üstüne takın
Esriyen ışığın hırkası yakın
Evrende açarsın düşünce suya
Hapisli günlerin bitmez değil ya
.
03. Nisan. 2008
Kayıt Tarihi : 10.4.2008 16:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nesrin Göçmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/10/yagmurlar-actiran-kadin-2.jpg)
Ocakta kor iken pişmiştin soya
Savrulunca küller birer hiçtiler
Menzile kaçmıştın doğarken aya
.
Geçmişe mezar kaz çiçek tozundan
Tomurlar açılsın senin özünden
Denizler tutuşsun sevda közünden
Mehtapta kanarken sessizce koya
.
GÜZEL ARKADAŞIM SİZE YAZMAK YAKIŞIYOR HECEDE GÜÇLÜ KALEM....KUTLARIM SİZİ SEVGİLERİMLE
rr.akdora
Vefalı olan her övgüye değer.
Şöhret dalganın köpüğüymüş meğer.
Ten ruhun köşküdür dedi Mevlana.
Hırs şeytanın tırıs giden atıysa.
Sen hep hoşgörü göster insanlara.
Yer altında çırak da bir usta da.
Dünya tuzağındır dedi Mevlana.
Bu ay, bu güneş, bu yıldızlar kimin?
Bunca nebat, bu mahlukat kim için?
Dünya fani, sonu yoktur sevmenin.
Ölüm bize bayram dedi Mevlana.
Rengi, cinsi, inancı ayırmadı.
Köpek leşinden bile tiksinmedi.
Allah için sevdi yaratılanı.
Kim olursan ol, gel dedi Mevlana.
Bir eli rahmet diledi Mevla’dan.
Öbür eli emek biçti topraktan.
Dünya O’na, O Allah’a semazen,
Sevginin Kabe’si oldu Mevlana.
harikasınız çok harikaydı...saygılar
TÜM YORUMLAR (16)