Yağmurlar Şiiri - Rifat Çamoğlu

Yağmurlu bir sonbahar akşamıydı.
Toprak kokuları geliyordu yağmurun dövdüğü yerden.
Saat dokuza çeyrek vardı.
Ve ben iliğime kadar ıslanmıştım!

İşten yeni çıkmıştım aslında.
Adımlarım yavaştı,çok yavaş.
Beni eve götürecek daracık sokaklarda.
Ağırrr,ağır isteksizce yürüdüm.

Arabaya binmek vardı ya,binmedim.
Dolmuş param vardı aslında.
Kahvede oturup sıcacık sobanın başında çay içecek vaktimde.
Ama ben yürüdüm,ıslanmak istedim ve ıslandım!

Canım sıkkındı her zamankinden fazla.
Sanki içimi sıkan birşeyler vardı.
Yağmuru durduramazdım,peki ya adımlarımı?
Zamanın akışına bırakmıştım kendimi.

Sokaklar bomboştu sokak hayvanları dışında.
Bu yağmurda sıcacık yuvasına tünemiş baykuşlar.
Herkezin bir bekleyeni,merak edeni var.
Okul çıkışı kalabalıktı anneler ve babalar.

Beni kimse merak etmezdi yetişkindim.
Annem yemek yapmakla meşgul,diğerleri televizyonla.
Telefonum çalmıyor ki çoktan,arayan soran yok ıslanırsa ne olur?
Bir sevenim evde beni bekleyenim eşim yoktu,kahretsinnn.!

Eve değil yanlızlığaydı adımlarım.
Sırılll sıklam ıslanmak güzeldi çünkü..
Masum yalanlara gerek kalmayacak bu akşam.
Evet yine ağladım kendime,hemde gökyüzüyle beraber!

Ama mazeretim var bu defa,bu akşam.
Gözlerimden düşen yaş değil anne,yağmur taneleri.
yağmurlar..........
yağmurlar..............