Yağmurla Gelen Şiiri - Fahri Baştürk

YAĞMURLA GELEN

soyunup eski yazlardan
kurşuni bir pıtırtı
camları yalpalayıp eğilince geceye
o simsiyah yalnızlık hep öfkeliydi zaten
zamanın kalbinden uzanınca heceye

Sözleri karışladı sinsi bir bulut
öpecekmiş gibi baktı inceden boyuna
öpmeliydi oysa dokunmalıydı aşk
bu yara, bu hesap
kapanmadan gökyüzü
ağarmadan tanyeri
ödenmeliydi ceza

durdu
yürüdü
övündü hayatımız
övünmeye layık mıydı
vâkıf mıydı yaşamaya
bunlar hiç sorulmadı

Yağmurla geldi tüm geç saatler
Haritadan böldüler bir çift somunu
Buralar hep ağaçlıktı orası nasıl
Yağmurla sınandılar vel'hasıl

kapılar kapandı perdeler çekildi
veciz bir söz arandı
üstünde karanfiller üstünde kendir libas
neyse kaderimiz yaşayalım denince
çocuklar bile ansızın büyüdüler

yağmurla geçti susuzluğumuz
her mavi yırtlaz bir anıya büründü
kimse anlamadı ince şeyleri
denize yaklaştıkça ısındı dünya
sabahlar uyanmaya hazır değildi
taksitle boğduruldu kalplerdeki rüya