Yağmurla Gelen Şiiri - Alper Can 0

Yağmurla Gelen

Toprak yollar, taşlara.
Taş kaldırımlar, ağaçlara.
Umutsuz hava, yağmurlara kavuştu.
Göz yaşı, tene.
Anlamsız sözcükler, dile.
Dudakların, dudaklarıma alıştı.
Sonra duygular değişti.
Belki sözcükler gelişti.
Tokmaklar kapılarda parladı.
Süngüler yuvalarına süründü.
Yüreğine vurduğun zincirler eskidi.
Ama savrulduğun ayrılık rüzgarı dinmedi.
Belki aynı banklarda oturduk.
Belki aynı kaldırımları eskittik.
Belki gözlerimiz aynı bulutları seçti.
Ve sen yokken prenses,
Yağmurla gelen her damla,
Ruhuma işledi.
Her damla seni andı.
Susmadı, yetmedi, bilemedi.
Sensiz olmaya alışamadı belki.
Ah sesleri veda,
Sevgi sözcükleri bela oluverdi...

Alper Can 0
Kayıt Tarihi : 11.5.2012 17:57:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Alper Can 0