Yağmurla Birlikte Bende Ağladım

ay ışığı sinmiş arka odalar dağınık
cümleleri yutmuş sarı odalar hüzün
bulutumsu nefesine sargın
kulak arkasına atılan gibi
iki tırnak arası isyanım kendime

yokluğun damarlarımda kanıyor
kalbime saplandı mermi bakışın

yetim sevdalara yazıldı bu şiir
geç anlaşılıp çabuk kaybedilen
satır aralarında kaybolup
kelime boşluklarını dolduran

sesini kaybetmiş gibi sessiz bu şehir
geceye günaydın diyen rüyalar suskun,

hüznün gözyaşına düşmüş bu aşk
fırtınalı bir gecede düştüm yoluna
hasretin bitimine gün sayarken tek tek
hazin hikayenin şarkısı oldu bu aşk

kimbilir kim kim kime kayıp
ayrılıkların şairi oldum sayende
ayrılıkla ödedim ben bu aşkı
aşkın gelini oldum giydim kefeni
kar beyazı bakışlarda aradım seni
bir nefes kadar seviyordum oysa

boynuma sarılan vuslat rüzğarı
kelimelerim kendine dokunaklı
dudaklarıma kilitlendi kadehler
yalnızlığın sarhoşu oldum bu gece
yağmurla birlikte bende ağladım