Yağmurdan Sonra Mutluluk Başlamıştı

Hafif bir gülümseyiş
Bir dokunuş
Bir serserişti olanlar.
Bir an durmuştum, tanıdık bir el uzanmıştı yüreğime hafif bir dokunuşla...Öyle içten öyle boynuna sarılmak vardı ki,kalbim sarılırken kalbine; ellerim korkmuştu,utanmıştı gözyaşlarıma,sonra hep beraber yol alıyorduk kararan geceye...Yağmur da bir başka huzur veriyordu olanlara, umutlar yeşeriyordu içimizdeki yarınlara.
Ve gece biterken, içimizdeki sevgi devam ediyordu.