Korkunç bir hızla akarken zaman,
O aşk yıllarını da alıp götürdü,
En mutlu an gözlerinde kaldı,
Yağmurlu bir gece yarısıdır hatırında kalan,
Kederle yüklü bir ruh, ruhuna karşı,
kasvetli düşünceler içerisinde,
Lambaların loş ışıkları düşerken kaldırıma,
Kaldırıma süsülürken gözyaşları,
Sözlerin en yetersisine karşı gizlenmeden,
Düğüm düğüm olduğunda hıçkırıklar,
Titrerken elleri yüzünde,
Titreyen gölgesi düşerken kaldırıma,
Bir ses, biraz rahatla,
Teselliden başka bir hiçti,
Bir daha dönmemek üzere arkasını dönüp gitti.
Yağmurdan sonra,
Birden fırtına durdu, deniz duruldu,
Durgun göller gibiydi ruhu,
O da ıssız ve belirsiz bir yönde,
Karanlığın içinde kayboldu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta