Yağmurdan Bir Ev Şiiri - Himmet Karataş

Ne zaman bir yağmur yağsa
Zarif adımlarla yürüyorsun
Yüreğimin orta yerinden
Biliyorum, yağmuru sevmiyorsun
Derin bir uykuya dalıyor şehir
Sen kaşlarını çatınca rüzgara
Usulca yıkılıyor etrafımdaki duvarlar
Sular örtüyor acısını yerin
Yağmurdan bir ev kuruyorum saçlarıma
Balkonunda mor sarmaşıklar
Ay doğarken söylenen serenatı bekler

Ne zaman geçsen yüreğimin kıyısından
Yolunu şaşırıyor bütün gemiler
Yaşamak karaya vuruyor sen susunca
Gözlerinin ışığına koşuyorum
Bir denizcinin fenere koştuğu gibi
Daha ilk adımda sana çıkıyor yolum
Kimsenin bilmediği bir şarkı söylüyorsun
Bir yağmur atlası geçiyor içimden
Anlıyorum ki meczup bir kâşifim yeryüzünde
Her adımda bir güzelliği yaşayan
Ve yaşadıkça kendini bulan

Deniz kabuklarından bir ev kuruyorum o zaman
Bahçesinde binlerce gül, hanımeli ve mor leylak
Ve bir şarkı
'Sonsuza kadar sürecek bu yağmur
Ay doğmayacak
Senin aydınlığına emanet yeryüzü.