Yağmurda Uyumak Şiiri - Ahmet Yüksel Şan ...

Akşamdan açmıştım pencereyi,
Yağmurun sesiyle toprağın kokusunda
Uyuyayım diye.
Usul, usul yağıyordu yağmur
Ne bir şimşek ne bir gök gürültüsü vardı.
Bulutlu gök yüzünde.

Yalnızca toprak kokuyordu.
Anamın emekleri alın terleri kokuyordu
Biçilmiş otlar kokuyordu
Gübre kokuyordu
Çocukluk günlerimin anısı kokuyordu.
Usul, usul yağan, yağmurun sesinde.

Ben hep yağmurda uyumayı sevmişimdir
Eskiden çocukluğumun geçtiği yerde
Hele ben, bir çadırın içindeysem.
Ne güzel uyurdum,
Şıpır, şıpır yağmur damlaları çadıra düşerken.
Gece yağar, gündüz açardı hava
Benim doğduğum büyüdüğüm yerlerde.
Güneş yüzünü gösterirdi, bir mavinin içinden dünyaya
Her sabah kalkıp baktığımda.
Ve kırlar kokardı
Çiçekler dersen renk, renk açardı
Mis dökülmüş gibi kokardı, o zaman hava.
Ama ben en çok da, toprağın kokusunu severdim,
Böyle havalarda.

10 Mayıs 2014
Antalya