Yağmurda Islanan Gülüşün

Yüzündeki bir gülümseme kısmetim etmiyor.
O zaman yobazlaşsın bütün duygular.
Seni yerle gök arasında sevmek varken,
Ruhumla uçurmak neyime değerdi ki...
Benim gövdem duygu barındırmakla meçhul.
Üzerime örtülmesi kesindir,
bütün cümlelerin.
Bana yılgı vurur üstümdeki doğurganlık.
Törpüler dururum avucumdaki isyanı kanıma bulaştırmadan.
Sonsuzluktan kasıt, ayrılıktı benim için.
Bendim kurumuş bir çiçeği suyla buluşturarak,
hasretimi sonlandıran.
Ve yine bendim yağmur yağdığında su savaşı yapan,
Nereye kaçsam yağmurun bir damlası ıslatıyordu elyaf
kazağımın bir köşesini.
O kargaşa da aklıma bile gelmezdi şemsiye tutmak.
Ve hep yenilmek, zafer sayılırdı ıslanan saçlarım
tarafından
Yahut ne güzel hissettirirdi, zaferle yenilmek.
Gönlüm tekerrür etmezdi,
Aklımı başımdan almaya çalışan renkli çiçekler arasında.
Benim aklım bütün gökyüzünü güzelliğine ayna etmeye
dönerdi o vakit.
Dünyanın bütün güzellikleri arasında raks eden kadınları,
çelemezdi aklımı ruhuma kadar işleyen gülüşün dururken.