Yağmurda Hüznüm Şiiri - Nezaket Toraman

Bir deniz ağlıyor boşlukta evreni sarmış maviliğiyle,
Kısacak boyu hava soğukmu soğuk
Bir adam, duvar dibinde üstünde yok bir giysi
Yırtık kirli bir gömlekten başka
Gözleri yağmur gibi damla damla bakıyor
Bir çocuk ağlıyor ısrarla tutan annesinin elinde
Ne istiyor bilinmez..
Kalabalık mı kalabalık içinde..
Bir kadın yürüyor dalgın düşünceli
Islandıkça hüzünle birlikte ıslanıyor..
Yağmurun altında hızlandıkça hızlanıyor adımları
Gökten zembille inmiş bir edayla
Bir delikanlı yeri göğü yaratım dercesine
Sarı son model arabasında yerdeki suları yarıyor
Dünyaya haykırıyor sadece bir anlık gösterisiyle.
Bir ağaç ağlıyor uğultuyla seslimi sesli
Bir çiçekki yazdan kalmış eğmiş başını
Yağmurun her damlasıyla suskun
Bir kız geçiyor elleri ceplerinde
Sırılsıklam yürüyor habire
Çalışan genç kız güzel masumluğu ile
Evine yardım etmek maksadı kimbilir
Yollar çamur deryası,
Hava gittikçe kötüleşmekte
Duvarın dibinde ki adam hala orda,
Gök kuşağını beklemekte belki de
Hızlı adımlarla yürüyor insanlar, insancıklar
Söz birliği etmişçesine sıkıntılı yüzler
Bir tebessüm bulamazsın,
Düşünceleri sarmış gözlerde korku.
Nasılda ağlıyor kanadı kırık martı ıslanmış.
Yuvasına kavuşmak için tüm çabası..
Ezilmiş ruhlar perişan insanlar
Savaşın öteki yüzünden habersiz oysaki haberliler..
Evren ağlıyor dinmiyor bu gün
Son yıllarda yaşadığımız, onca yasımıza belki de
Ve HAYAT GİBİ devam ediyor yağmur da işte