Güneş ateşi düşmüştü içimize
Buharlaştık
Beyaz bir bulut olduk
Gül parmaklı şafakla dost
Güneşe aşık
Geceleri döşeğimiz sonsuz gökyüzü
Yorganımız yıldızlar
Rüzgarlar kılavuzumuz
Rüzgarlar serseri ruhumuz
Derken hava soğudu sokulduk birbirimize
Korkumuz şimşek oldu aydınlattı yeryüzünü
Korkumuz gökgürültüsü oldu ürküttü tekmil canlıları
Sonra hepimiz birer damla olduk
Aslımıza döndük
Yalnızdık
Kopup bulutumuzdan
Düşmeye başladık ay
..........
..........
Kayıt Tarihi : 6.4.2003 01:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!