Yağmura Övgü Şiiri - Güven Sabuncuoğlu

Bugün ansızın usul usul başladı.
Yağmur.
Tanıyordum ta önceden damlalarını.
O solucanları özgür bırakan mağrur.
Biliyordum.
Çocukların çamurunu kardığını.
Usul usul damlıyordu belki yorgun.
Söylemek istedim çok şeyi.
Konuşmuyordu.nasılda durgun.

Bugün ansızın usulca başladı.
Yağmur.
Kediler ve köpekler işte şimdi dinlendiler.
Şehirde insanlar solgun.
Ellerinde o şemsiyeler.
Sağa sola savruldular vurgun.
Bügün böyle şehrin içine karıştı tümden.
Sağanak damlaları toprağı ovuşturan.
Korkumdan çıkamadım ben dışarı!