Yağmura Hasret Şiiri - Gülgün Solmaz

Yağmurun o güzel sesini duyduğumda,
Nihayet dedim,dışarıda yağmur yağıyor,
Her tarafı kaplamış toprağın,
O mis gibi buram buram kokusu..

Öyle hasret kalmışım ki ben bu kokuya,
Aylardır bekliyorum yağmuru,
Toprakta hasret kalmıştı benim gibi,
İçine çekiyor şimdi doya doya onu..

Sevinçten gözlerim parladı birden,
Yağan yağmuru görünce,
O kulağa hoş gelen şıkırtısını duyunca,
Çok şükür, ne güzel yağmur yağıyor dedim..

Rabbime şükrettim binlerce defa,
Nimet kapılarını bize açtığı için…
Suya olan hasretimizi, özlemimizi,
Rahmet yağmuruyla dindirdiği için..

Allah’ım ne kadar güzelmiş,
Yağmuru tekrar görmek…
Ne kadar güzelmiş,
Yağmuru teninde hissetmek…

Gökyüzünü kaplamış yağmur bulutları,
Rahmetini yeryüzüne göndermekte,
Rabbim sana şükürler olsun ki yine,
Biz aciz kullarını her zaman görmekte..

Dışarıya çıksam, yağmurun altında,
Doya doya yürüsem diyorum..
Saçlarım ıslansa, tenim hissetse,
Yağmurla hasret gidersem bende…

Ağaçlara, çiçeklere bakıyorum,
Daha farklı parlıyor, daha güzeller,
Gülümsüyor, kucak açıyor sanki,
Onlarda benim gibi yağmura…

Toprak yere düşen her damlayı,
Hemen durmaksızın sineye çekiyor…
Susuzluğunu bir an önce gidermek için,
Hiç durmadan kana kana içiyor…

Toprak çoraklaşmıştı, çatlamıştı,
Bir damla yağmura hasret kalmıştı,
Yağmuru görünce sevincinden,
Yağan damlacıklarla dans ediyordu..

Gökten rahmet yağmurları inmekte,
Toprağı kana kana doyurmakta
Toprağın o mis gibi kokusunu
Etrafa buram buram yaymakta…

06.55 Pazar
21.10.07