zaman durdu bir bayrak rüzgar bekledi
bir gönül toprağa düştü
ve yağmurlarla birlikte çürüdü gazeller
hüzün bir esinti gibi vurdu alnımıza gülleri
yollar kesildi
türküler tutkun ve yalnız
bahara hasret, yağmurun elleri
beklemek vahşetiyle günbegün yoruldu çılgın yolculukların yalnızlığı
dost mektupları hep geç geldi ya ne gam
gövdeye yaslanan dertli ayıldı dalgınlığına
insanlar, kalabalıklar ve akşamlar yorgun
bir incesaz, bir çağrışım, bir uzun yol hikayesi
nerde başlar nerde biter ayrılıklar
sen yalçın dağların yalnız rüzgarı
sen İstanbul seherlerinin nemli ayazı
ve sen gönül türkümüz
ne gam...
alır götürür seni rüzgarlar.........
2000
Kayıt Tarihi : 10.1.2014 08:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!