Yağmur…gene yağmur…gene yağmur
su: daneme değirmen
tekneme hamur
Orada bir çocukluk sele tutunur
okul önü boş ağıl
okul ardı bir kuzuya sığınma
gider bulur kolladığı zulayı
kollarını dansa kaldırır
Sonra sabrın mevsimi gelir
lodosa varır çiğdem çıkarır
madımaktan kalkan el
yemliğin yanağında unutulur
Karın eşikten sızdığını kim görmüş
usul usul ince si’den senfoni
dolunun çiy’in şırıl şırıl dillerini kim
hem balkon akşamı da kabulüdür
perde kaçamağı da
yeter ki taklacı anılar
oynak düşsün ortaya
Yağmur…gene yağmur…gene yağmur
su: poyrazdan elleriyle
imbatıma dokunur.
Ali Tekmil / 05.12.07 - Urla.
Ali TekmilKayıt Tarihi : 5.12.2007 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!