Yağmur yüreklim Şiiri - Kubra Dener

bir kasım sabahıydı...
şehrin ışıkları tek tek sönerken
ve doga yeni yeni uyanırken bir güne daha
kendimi bilmediğim bir kapıda buldum
korktum....
çünkü karanlıktı heryer
ve ben tanımadıgım yollarda yolcu olmuştum
çantamda bir defterim ve kalemim
elimde sımsıkı tuttuğum bir çiğ tanesi
ve senin aşkınla dolu yüreğim....
birden heryer aydınlandı
gök gürledi, şimşekler çaktı...
seni gördüm karşımda...
ve sana sıgındım sonunu düşünmeden
elini elimde hissettiğim anda bulutlar aglamaya başladı
ben kollarında sırılsıklam olmuşken
hiç süşünmüyordum bile üşüyen ellerimi
sen sessizlikle konuşurken ben sadece yagan damlaları hissediyordum....
gzölerinin yeşilinde kayboldugum gündü o gün
aşkımı yagmurla beraber yagdırdım
kokumu rüzgarla sensizliğe savurdum
topladıgım yagmur damlalarını etrafa saçtım
ve tüm kalbimle sevdim seni yağmur yüreklim