Yağmur Yüreklim Şiiri - Niyazi Sakar

Adam ve elindeki terk etmeyen son dostu şemsiye
Almış satmış bitirmiş toptan sermayeyi belki de veresiye
Duruyor gece geç saatlarda belki belki diyesiye
Yağmura meydan okuyan şemsiye ile ıslandı doyasıya...

Bekliyordu yayan dörtyol çatında trafikte ışıkta
Kaçıncı yeşil kaçıncı kırmızı usandı artık bakmıyordu sarıya
Farketmezdi vakit geçmiş zaten yaşı çoktan otuzbeşe yarıya
Gelmedi beklediği zaten saat gelmişti fifti fifti yarı yarıya...

Geçti gecenin yarısını zamanı durduramadı yere çarpılan saatlar
Hani nerde o hemen geliyorum diyen altı üstü olmayan vaatlar
Tutmuyordu ne dik tutan ayaklar ne de rüzgara karşı gelen kanatlar
Kalmadı bitti güçler ve kalmadı bitti dağları yol eden bitmeyen takatlar...