Bir güz mevsimiydi.
Adının Güzin olduğu gibi mevsim de güzdü.
İlk kez asıyorduk okulumuzu.
Bıktığımızdan artık kitap arası mektuplaşmalardan.
Buluşmaya karar vermiştik parkımızda.
Birbirine dolaşıyordu ellerimiz.
Ne yapacağımızı bilemiyorduk.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
