Yağmur Yetmez Şiiri - İhsan Yılmaz

Yağmuyor Yetmez

İhsan Yılmaz

Kalbi kirli insanların çağına denk geldik,
Öyle bir zaman ki,
Ne bir bakış masum, ne bir söz sıcak.
Her adımda toz,
Her solukta sis,
Ve hangi yüreğe dokunsak
Bir iz, bir kir bırakır ellerimizde.

Düşler bile uzak artık
Temiz bir gökyüzünden.
Ağaçlar bile eğilmiş sanki
Utanarak insandan.

Özdemir Asaf haklı mıydı dersin?
“Çokça yağmur yağsa,
Temizlenir mi şu dünya?” diye sorarken.
Ama üstadım,
Yağmur temizler mi ki kalbi?
Ya da hangi fırtına
Yıkayabilir ruhların karanlığını?

Oysa yağmur yetmez ki bazen,
Rüzgâr da yetmez.
Bize lazım olan
Yüreğin göğüne bir güneş,
İnsanın özüne bir ateş.

Yine de belki umut
Bir çocuğun gülüşünde saklıdır,
Ya da bir dalın ucundaki tomurcukta.
Belki, bir gün…
Kalpler de yağmurla yıkanır,
Ve dünya yeniden doğar
Bembeyaz sabahlara.