Yağmur Yağsa Şiiri - Emre Kılıç

Ağlamaklı bir gün
Kalbimde aşka yazılmış bir sürgün
Yüreğimde onun acısı
Bedenimde hissettiğim hüzün sancısı
Bir de gel gör beni
Yüzüm toprak misali
Kararmış kalplere inat
Buz gibi…

Korku yok gözlerimde
Yalnızca bir donukluk hislerimde
Aklımsa tam bir harabe
Onu düşünürken çalamam yalnızlık fikrine galebe
Sanma ki bulanıklık sadece gökyüzünde
Bir parça bulut olsa ve yağsa üstüme
Alıp götürse ondan geriye kalanları
Temizleyiverse kalbimdeki tüm karartıları
Ve ansızın görüversem o temiz bakışları
Duyabilsem iki kaş ve iki gözün bana anlattıklarını
O anlatsa ben de dinlesem tüm saçmalıklarımı
Sonra bir kez daha okusam ona tüm yazdıklarımı
Duyursam ona tüm korkularımı
Dinlese ve “güzel” deyiverse
Bir lahza da olsa unutsam tüm kaygılarımı
Kapılsam onun rüzgârına doya doya

Bir hayaldi, geldi ve geçti
O bensizliği seçti
Belki de hiç umursamadı beni
Belki de hiç hissetmedi kalbinde sevgimi
Bir hayaldi, geldi ve gitti
Bense onu hala unutamadım
Ona yağmurlu bir akşam vakti
Sevdiğimi söyledim
Ona yağmurlu bir akşam vakti
Kalbimi verdim.
Şimdi ise bekliyorum yine
Bir parça bulut olsa ve yağsa üstüme
Alıp götürse ondan kalanları geriye
Akılda kalanlar zamanla unutulur
Fakat o düşünce kalbime
Layık değilse bile sevgime
Unutulmaz ve kalır daima gönlümün en temiz köşesinde…