Yağmur Yağmadan Islanan Toprak

inanmazdım aşka,
gözlerini görene kadar,
utanırdım aşktan,
elini tutana kadar,
korkardım, kaçardım…
kaçtıkça sana vardım,
ne edersen et, ne yaparsan yap
kaçtıkça kendinden en uzak olduğun yerdir sırtın,
kendi sırtın,
kendin…
seninle kendimi buldum,
sen benmişsin,
ben ise,
şimdi aramızda mesafeler,
farklı zamanlar hatta bazen farklı günler var,
o kadar uzaktayız ki birbirimizden bazen günler bile farklı,
sanki başka bir evren,
başka bir evrende bırakmak seni,
giderken gitme diyememek,
kal diyememek,
bir kere daha sarılamak insanı sarhoş ve avanak ediyor…
rüzgarlar esiyor,
fırtınalar ve hadiseler,
sensiz bir başına kalıyor bu yürek,
sözler dışında yolu yok seni tatmanın,
rüzgarlar esiyor,
yağmur getiriyor memleketime,
ıslatıyor toprağı,
ıslak bir toprak kokusu geliyor,
sanki bu toprak benim toprağım değil,
insan sevdiğinden uzak aidiyet duygusunu kaybediyor,
yalnız şunu biliyor,
şunu not ediyor deftere,
yağmur yağması demek toprak, zemin ıslanmış demektir,
ama zeminin ıslanmış olması demek yağmur yağmış demek değildir…
bana sevgiyi anlat,
aşkı, nasıl beni sevdiğini nasıl benim olduğumu anlat
sonra gel benim zamanımı yakala sevgili,
çayım taze sevgili,
yakala beni,
yakala seni,
beni bul,
beni onlara verme,
çayım taze,
bitmeyen sohbetler edelim,
yarını bilelim,
gözlerini göriyim,
bir dudak mesafemde ol,
elini tutayım ,
yağmur yağsın toprak ıslansın,
yahut toprak ıslansın,
yağmur yağmasın ama toprak ıslansın sevdiğim yanımda kalsın,
demem o ki aşk mesafeler falan tanımaz,
tamam ama sevgili,
ayrılığı uzatma gel,
senin varlığı yağmur yağdırır,
yağmur bu gönlü,
bu toprağı ıslatır,
ama merak etme
sen yağmur,
beni es geçsen de
uzaklarda olsan da
bu toprak ıslanır..