Yağmur Yağıyormuş İstanbul’a…

Duydum yağmur yağıyormuş İstanbul’a
Rüzgâr esiyormuş…
Bululanmış gözlerin ağlıyormuşsun
Öldüm!
Canım yandı söylemdim
Duydum yağmur yağıyormuş İstanbul’a
Dökülüyormuş Sarıyer üzerinden
Küçük Çekmece’ye…
Rüzgâr Sultanahmet’te yaprakları döküyormuş…
Gözlerine buhar inmiş
Duydum hayatla kavga etmişsin
Öldüm… Söylemedim…
Bir ben daha yarattım seni anlasın diye içimde
Pencere sarıldı ellerin
Ben üşüdüm seninle
Toprak kokusu kaçtı genzine
Ben öksürdüm…

Duydum yağmur yağıyormuş İstanbul’a
Haliç çatlamış hırsından
Gemiler demirlemiş
Gece karanlığa bulut ekmiş
İstanbul’da bulundum o an
Ataköy’de durdum
Deri derin bir nefes aldım sigaramdan
Kilyos’tan denize düştüm
Karınlık içinde gözlerini aradım
Rüzgâr esiyormuş
Yüreğinde fırtına kopuyormuş
Dondum…
İki damla gözyaşı düşürdüm dedin
Öldüm… Söylemedim…