Yağmur Yağıyordu Şiiri - Levent Gürsel

Yağmur Yağıyordu

Arabama binip Çanakkale'den Edremit yönüne doğru yola çıktım.
Yağmur yağıyordu.
Kendimi gayet dinç ve durgun hissediyordum.
Hareketli bir müzik yolculuğuma eşlik ediyordu.
Arabamın silecekleri yağan yağmuru süpürüyordu camda.
Hızlı gidiyordum ve hızlı arabalar arabalar geçiyordu yanımdan.
Zeytin ağaçlarının arasından gördüğüm Çanakkale Boğaz'ı birazdan Ege denizi ile buluşacaktı.
Müzik çok etkileyici idi.
Kimseye nereye gittiğimi söylememiştim.
İntepe'den geçerken ve aşağıdaki masmaviliğin içinde
Gökçeada, Bozcaada bana el sallıyor zannettim.
Kendi kendime sordum nereye gidiyordum ben.
Biraz daha gaza bastım.
Koyu kara bulutlar gökyüzünden yumak yumak geçiyordu üzerimden
Bana yağmur bırakarak.
Kazdağları solumda ısrarla yeşil yeşil,
Bazen ise bulut dumanları altında soruyorlardı bana:
Nereye gidiyorsun?
Böyle kara bulutlu, yağmurlu,
Sonbahar serinliği taşıyan günleri, mevsimleri seviyordum
Hem de çok.
En sevdiğim şeyi yapmak geldi içimden:
Arabayı kenara çekip,
Yanağımı cama dayayıp,
Yalnızlığımı hissedip
Göz kapaklarımın yavaşça kapanıp
Beni bir şiirin içinde,
Bir anne şiiri içinde,
Bir sevgili şiiri içinde,
Bir melankolik şairin şiirinin içinde
Uykumu sevgili yapması.
Bu en sevdiğim şeydi. yaptım ve dalmışım.