Yağmur Yağıyordu Şiiri - Dursun Çötoğlu

Yağmur yağıyordu
Ağaköy gibi hüzünlü
Çat kadar yalnızdım
Erzurum'dum yorgun ve yıkık
Olmayacak hayaller kuruyor
Söz dinlemez yüreğimi
Taştan taşa vuruyordum
Beynimde yedibuçuk şiddetinde depremler
Bende kalan son resimlerini yakıp
Küllerini göğe savuruyordum.
Yağmur yağıyordu
Ben se dümensiz bir gemiydim
açık denizlerde
Sığınacak bir liman arıyordum
Pusulam yok
Kılavuzum kayıp
Alabora olmak üzereydim
Yolumu bulamıyordum..
Yağmur yağıyordu
Üşüyordum
Tutmuyordu dizlerim
Düşüyordum
Ve sen yoktun
Gidişine değil
Terkedişine değil
Sana değil
Kendime küsüyordum

2010/Çat