Yağmur Yağıyor Şiiri - Hilal Erboyacı

bir kuş çırpınıyor içimde,
bir flüt ıslık çalıyor.
rüyalarımdan arda kalan derin bir iç çekiş,
ruhumda med cezir...

gök öfkesini kusuyor.
İsrafil’in elinde sûr,
diriliş yanıbaşımızda.
endişeli bekleyiş...
derin çizgiler aydınlatıyor odayı,
bir flüt ıslık çalıyor.
suyla toprağın vuslatı,
İlahî bir sesleniş:
yağmur yağıyor...

dört duvar saklıyor korkularımı,
dualar, âfâtına kale.
içimde tanımlayamadığım bir hüzün.
rahmet yanında tehdit:
’Dosdoğru insan olun! ’

deniz sislerin ardına gizlenmiş:
-Bugün beni yalnız bırakın,diyor.
-Birlikte olamayız.

toprak,şaşkın ve mutlu,
kana kana susuzluğunu gideriyor.
bereket tarlalarda umudu besteliyor.

er-rahman,el-gaffar,er-rezzak
şefkati öfkesini alıp götürüyor.

bulutların arkasında güneş,
görücüye çıkmış,
bakışları yerde,
utangaç bir tebessümle:
-Özlediniz mi? işte geliyorum,diyor
belli ki serinlemiş,
biraz kendine gelmiş,
sıcacık umutlar va’dediyor...