Yağmur Yağarken Şiiri - Doğan Ümit Aksel

Yağmurlar çisil çisil sokaklar hep tenha boş
Şemsiyeler altında aşıklar yol almakta
Giderler mutlulukla dolu o ülkelere
Sevgi üzerlerine ırmak gibi yağmakta

Biraz gerilerinde yalnız başına biri
Yürür dalgın çaresiz düşlerine dalarak
Dudaklarına acı gülümseme oturmuş
Dolar yeşil gözleri buğu buğu taşarak

Kaldırım taşlarına dalar anılarıyla
Onlarda kendi gibi bitkin çaresiz dökük
Dertleri ayna gibi taşlarda birden görür
Çaresizlik başında hep parça bölük pörçük

Bıkmıştır artık dertten tükenmeyen kahırdan
Bütün özlemlerini isteksiz bitirmiştir
Bakışında sevgiler uçuşur durmaksızın
Sevdiği güzel gözler o an aklına gelir

Yürekten yanmaktadır kahrolmakta gün be gün
Dost bakışa sevgiye yıllar yılı hep muhtaç
Mutluluğu bilmiyor kısa bir an tatsa da
Yürekte aşk yokluğu sevgiye karşı çok aç

Yetmez yaşamak için bunca sevgi bağlılık
Boş bulur ondan uzak sevgisiz bu doğayı
Gözlerinde acılar hep erir hep kahrolur
Bir kurşunla terk eder acımasız dünyayı